Τάξη Ε'

ΚΥΝΗΓΙ??.. ΙΣΤΟΡΙΚΩΝ ΜΝΗΜΕΙΩΝ

           Την προηγούμενη Πέμπτη μαζί με την τάξη μου συμμετείχαμε σε ένα κυνήγι Ιστορικών Μνημείων για να γνωρίσουμε τα παλιά μνημεία της πόλης μας και να συγκεντρώσουμε πληροφορίες γι? αυτά.

               Πρώτα επισκεφτήκαμε το Παλιό Νοσοκομείο το οποίο κατασκευάστηκε από τους Τούρκους και λειτουργούσε σαν σχολείο ενώ τώρα αναπαλαιώνεται. Ύστερα επισκεφτήκαμε το Γηροκομείο όπου στην αυλή του υπάρχει ο τάφος του μητροπολίτη Ιωακείμ Καβύρη του οποίου το όνομα έχει δοθεί στην οδό που λέμε σήμερα κάθοδο. Έπειτα επισκεφτήκαμε το Κ.Α.Π.Η. όπου παλιά ήταν εκεί οι  σιδηροδρομικές γραμμές. Μετά πήγαμε στην Αρμένικη Εκκλησία και ύστερα στα Αγγλικά Νεκροταφεία που πρώτα ήταν Εβραϊκά και τώρα εκεί έχουν ταφεί οι άγγλοι που συμμάχησαν με εμάς. Έπειτα προχωρήσαμε προς το Καπνομάγαζο που παλιά λειτουργούσε σαν φυλακή και πιο πρόσφατα σαν αποθήκη καπνών. Τώρα είναι απλώς ένα παλιό ιστορικό μνημείο της πόλης μας.

             Αφού κουραστήκαμε κάναμε μια στάση σε ένα πάρκο για να ξεκουραστούμε να παίξουμε και έπειτα να συνεχίσουμε. Ύστερα είχε σειρά η Λεονταρίδειος Σχολή που βρίσκεται στον Άγιο Νικόλαο. Την ίδρυσε ο Αντώνης Λεονταρίδης και λειτουργούσε σαν Γυμνάσιο και Λύκειο ενώ τώρα λειτουργεί εκεί το εκκλησιαστικό μουσείο που έχει μέσα  χειρόγραφα, εικόνες και άλλα. Ξεκινήσαμε για το   1ο Δημοτικό Σχολείο που παλιά ήταν αλάνα και λειτουργούσε σαν αεροδρόμιο μικρών αεροπλάνων, μετά χτίστηκε το σχολείο το οποίο  κάηκε και αργότερα ξαναφτιάχτηκε. Φτάσαμε στη Ζαρίφειο   Ακαδημία που ιδρυτής της ήταν ο Ζαρίφης. Χρησιμοποιήθηκε σαν σχολή δασκάλων και στην αυλή της είχε διάφορα ζώα. Σειρά είχε το Πασαλίκι που φτιάχτηκε από τους φόρους που πλήρωναν οι κάτοικοι της Αλεξανδρούπολης στον τούρκο διοικητή. Πρώτα λειτούργησε σαν οικοτροφείο και τώρα εκεί βρίσκεται η Μεραρχία.  Ύστερα πήγαμε στο Ταχυδρομείο οπού εκεί έγινε ένα σημαντικό γεγονός. Αυτό ήταν η πρώτη έπαρση της σημαίας στην Αλεξανδρούπολη μετά   την απελευθέρωση.

         Τέλος πήγαμε στο τελευταίο μνημείο - σε αυτό το κυνήγι Ιστορικών Μνημείων - τον Φάρο που φωτίζει 23 μίλια μακριά. Έχει φτιαχτεί από ογκόλιθους και στο εσωτερικό του έχει πέτρινα σκαλιά.

         Νιώθω ενθουσιασμένος και περήφανος για την πόλη μου, γιατί ξέρω πως είναι πλημμυρισμένη από πολλά μνημεία που προκαλούν το θαυμασμό. Δοκιμάστε να κάνετε και εσείς ένα κυνήγι Ιστορικών Μνημείων. Θα σας αρέσει πολύ!                                                             

                                                        ΜΠΟΡΑΣ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ , Ε1

Ο ασημένιος δρόμος

« ?ο Πορκιουπίνος σκέφτηκε τους ασημένιους δρόμους που άφηνε πίσω του ο φίλος του ο Ουίνκλ, το σαλιγκάρι, τους μαγικούς δρόμους που κανείς δεν ήξερε που οδηγούσαν.»

Παίρνοντας αφορμή από το απόσπασμα αυτό του Γιώργου Μπόντη, από το βιβλίο του «Λαμπερά αγκάθια», γράψαμε για το δικό μας ασημένιο δρόμο, για τη δική μας φλόγα αναζήτησης, για τα δικά μας όνειρα?..

  Ο δικός μου ασημένιος δρόμος

              Ο δικός μου ασημένιος δρόμος είναι να γίνω καλός άνθρωπος. Ο ασημένιος μου δρόμος ξεκινάει από το σπίτι μου ακούγοντας τους γονείς μου. Και μετά στο σχολείο που οι δάσκαλοι και οι καθηγητές μου δείχνουν τον τρόπο για να το πετύχω. Αργότερα στην κοινωνία θα δώσω τον καλύτερό μου εαυτό για να γίνω αυτό που ονειρευόμουν .Στο τέλος του ασημένιου δρόμου θέλω να είμαι με ανθρώπους που αγαπώ και μ` αγαπούν.

                                                                  Στέφανος Τσέρος , Ε1

Ο ΔΙΚΟΣ ΜΟΥ  ΑΣΗΜΕΝΙΟΣ ΔΡΟΜΟΣ

         Ο δικός μου ασημένιος δρόμος είναι να τελειώσω με επιτυχία το γυμνάσιο και το λύκειο και να περάσω στο πανεπιστήμιο. Μετά τις  σπουδές μου θα ήθελα να κάνω τον γύρο του κόσμου, να γνωρίσω νέους πολιτισμούς ,θρησκείες ,να επισκεφτώ ναούς και μουσεία. Ακόμα θα ήθελα να επισκεφτώ μερικές από τις αγαπημένες μου πόλεις. Μετά από αυτά τα ταξίδια θα ήθελα να κάνω οικογένεια και να ζω ευτυχισμένη για πάντα.

                                                                          Καλτσερά Αντωνία, Ε1                                                                                                                                                                           

Ο ΔΙΚΟΣ ΜΟΥ ΑΣΗΜΕΝΙΟΣ ΔΡΟΜΟΣ                                                                                   

       Ονειρευόμουν  πάντα  ότι  θα  γίνω  αστροναύτης.  Ότι  θα  δω  κομήτες,  ότι  θα  γνωρίσω  πλανήτες  όπως  ο Ήλιος,  ο  Ερμής,  ο Δίας  κ.α.  Επίσης  ονειρευόμουν  πως  θα  βρω  ακόμα  περισσότερους

πλανήτες  απ? όσους   υπάρχουν  και  ότι  θα  μπορέσω  να   πατήσω  μια  μέρα  σ?  ένα  ή  και  σε  περισσότερους  από  αυτούς.  Είναι  πολύ  ωραίο  να  ονειρεύεσαι  ότι  κάποτε  μπορεί  να  γίνεις  αστροναύτης  και  θα  γνωρίσεις  το  σύμπαν,  ότι  μπορεί  να  κατακτήσεις  έναν  πλανήτη  ή  να  ανακαλύψεις  έναν  πλανήτη.

 Ονειρευόμουν,  ονειρεύομαι   και  θα  ονειρεύομαι  ότι  θα  γίνω  αστροναύτης.

                                                                                                      Μπόρας  Αλέξανδρος

Ο ΔΙΚΟΣ ΜΟΥ ΑΣΗΜΕΝΙΟΣ ΔΡΟΜΟΣ

               Κάθε άνθρωπος έχει όνειρα που με αυτά προσπαθεί να χαράξει ένα δρόμο στη ζωή του. Το δικό μου όνειρο, ο ασημένιος δρόμος, είναι να γίνω πιλότος. Μου αρέσουν τα αεροπλάνα και μου αρέσει επίσης να ταξιδεύω στον ουρανό, να είμαι κοντά στα σύννεφα και στον ήλιο και να βλέπω τη γη από ψηλά. Αν γίνω πιλότος θα ταξιδεύω συνέχεια και θα γνωρίζω νέους τόπους, καινούργιους πολιτισμούς διαφορετικούς από το δικό μας. Ελπίζω το όνειρο μου να γίνει πραγματικότητα.

                                                                                     Σταύρος   Γκιδίκας , Ε1